Kalbin İlk Yükü

Kalp acısı..Kim derdi bu iki kelimenin göğsünün tam ortasından vuracağını, nefes almasını engelleyeceğini, herkesten her şeyden kaçmak isteyeceğini, acı içinde kıvranacağını..Ne güzel olurdu kağıdın külleriyle havaya karışsaydı bu yeni yetme duygular.Kalmasaydı ona bu koca yük.Omuzlarında değil kalbinde taşıdığı ilk yük.Demek böyle bir şeydi;Ferhat'a dağları deldiren, Mecnun'a çölleri aştıran.Emindi ki kızın duyguları daha acemiydi onların yanında.Haykırışları boğazına kaçtı, gözyaşları bir Eylül akşamına sızdı.Büyük konuşmamak gerekmiş meğer herkesin başına gelirmiş ya..Elbet bu da geçecekti elbet.Yarın güçlü kişi olarak dünyaya yüz tutmalıydı çünkü bundan başka ne yapabileceğini bilmiyordu genç kız.Gözyaşı, mutsuzluk ve sessiz haykırışlar..

Küçük Bir Çarpıntı

Genç kız yorgunluktan uyuyakalmış bedenini uyku mahmurluğundan düşünceler şeklinde ayırırken son hatıralar aklına üşüşüyordu. Yastığı kafasına alıp yüzünü gömmek, niye böyle yaptım ya da dedim diyordu. En yakın arkadaşını böyle bir şey yüzünden kıskanacağı aklının ucundan geçmezdi. Nihayetinde en son birisi için kalp çarpıntısı yıllar önce olmuş acemi birisiydi o. Bunlar başkalarından duyduğu şeylerdi ama emindi ki bu da çok uzun sürmezdi. Hep öyle olmamış mıydı bu mide kramplarının geçmesi, duygu bunalımları.. Sadece eski kaçak günlerini istiyordu, uykusundan kalkıp kimseyi düşünmeyeceği günler...

Bir Yaz Akşamı

Dalgalı beline uzanan saçları ılık yaz rüzgarıyla beraber dans ediyordu.Onu herkesten koruyacak bir melodi kulaklığından beynine süzülüyordu bu sonsuz zamanın minicik anında:Vance Joy'un sesinden I'm Wih You.Elinde ileriye doğru adım attığının kanıtı bir poşet mutlulukla sallanırken dünya onu her şeyiyle kabul etmiştir bu saniyelerde.Genç kız elini ileriye doğru büyüdüğü yeri aydınlatan ışıklara doğru uzatırken gülümseme gelir dudaklarına.Rahatlıkla söylebilirdi ki bu kalabalık şehirde yalnızlığında huzuru bulmuştu sonunda...