Kalbin İlk Yükü

Kalp acısı..Kim derdi bu iki kelimenin göğsünün tam ortasından vuracağını, nefes almasını engelleyeceğini, herkesten her şeyden kaçmak isteyeceğini, acı içinde kıvranacağını..Ne güzel olurdu kağıdın külleriyle havaya karışsaydı bu yeni yetme duygular.Kalmasaydı ona bu koca yük.Omuzlarında değil kalbinde taşıdığı ilk yük.Demek böyle bir şeydi;Ferhat'a dağları deldiren, Mecnun'a çölleri aştıran.Emindi ki kızın duyguları daha acemiydi onların yanında.Haykırışları boğazına kaçtı, gözyaşları bir Eylül akşamına sızdı.Büyük konuşmamak gerekmiş meğer herkesin başına gelirmiş ya..Elbet bu da geçecekti elbet.Yarın güçlü kişi olarak dünyaya yüz tutmalıydı çünkü bundan başka ne yapabileceğini bilmiyordu genç kız.Gözyaşı, mutsuzluk ve sessiz haykırışlar..